Chcąc dbać o skórę twarzy i ciała, chętnie sięgamy po kosmetyki odżywiające, dzięki którym skóra wygląda młodo i zdrowo. W tradycyjnych kosmetykach jest dużo substancji chemicznych, a część z nich może mieć zły wpływ na naszą skórę. Może więc sięgnąć po kosmetyki roślinne? Które z nich są skuteczne? Dla skóry suchej szczególnie polecany jest olejek z pestek malin.

Kosmetyki roślinne skarbnicą zdrowia. Olejek z pestek malin i inne skarby

Współczesna kosmetologia korzysta nie tylko z roślin uprawnych, ale również z tych powszechnie uznawanych za chwasty czy porastających nieużytki. Dużym zainteresowaniem wśród producentów cieszą się surowce o działaniu fitoestrogennym, które wykorzystywane są w terapiach odmładzających. W naturalnych kosmetykach odżywiających zastosowano ekologiczne składniki. Najważniejsze są oleje roślinne (np. olejek z pestek malin), czyli naturalne emolienty, bardzo dobrze tolerowane przez naszą skórę. Fazę wodną w kremie zastępuje się często hydrolatem roślinnym, a zamiast silnych konserwantów stosuje się olejki eteryczne, a także łagodne konserwanty, często pochodzenia roślinnego, o bardzo niskim stężeniu. Konserwantem w kremie bazującym na składnikach naturalnych jest też często witamina E. Kosmetyki roślinne są łagodne dla skóry i zapewniają jej kompleksową pielęgnację. Można stosować także oleje, które doskonale przenikają w głąb skóry, pokonując jej warstwę rogową. Są bogate w niezbędne nienasycone kwasy tłuszczowe, witaminy, antyoksydanty i fitosterole. Natłuszczają skórę, chronią ją przed działaniem czynników zewnętrznych, regenerują, spowalniają procesy starzenia, łagodzą podrażnienia.

Jakie zalety ma olejek z pestek malin?

Olej z pestek malin otrzymywany jest w wyniku tłoczenia pestek (nasion) malin. Ma lekką konsystencję, dobrze się wchłania, skórę pozostawia delikatnie nawilżoną i sprężystą. Stosuje się go najczęściej w pielęgnacji skóry wrażliwej, alergicznej i suchej. Olej ma charakterystyczny zapach, przypominający nieco oliwę z oliwek. Po nałożeniu na skórę aromat utlenia się i traci intensywność.

Olej z pestek malin pełni funkcję naturalnego filtra przeciwsłonecznego absorbującego promieniowanie UVB. Nie ma on jednak określonego faktora SPF i nie może być traktowany jako wyłączna ochrona skóry podczas opalania lub dużej ekspozycji na słońce, ale można go stosować wiosną czy jesienią. Olej zawiera nienasycone kwasy tłuszczowe, takie jak Omega-3 i Omega-6, odpowiadające za właściwe nawilżenie skóry oraz zwiększające penetrację składników aktywnych w głąb skóry. Hamują produkcję melaniny, która powoduje powstawanie nieregularnych przebarwień, mają również działanie lekko rozjaśniające. Olej wykazuje również silne działanie antyoksydacyjne. Zawiera witaminę E w postaci alfa-tokoferolu i gamma-tokoferolu, jak również karotenoidy i flawonoidy, które zwalczają wolne rodniki. Składniki te mają też działanie antyseptyczne i przeciwbakteryjne. Stosując dobrej jakości kosmetyki roślinne, zapewnimy skórze pielęgnację na właściwym poziomie. Naturalne oleje to wspaniałe kosmetyki odżywiające, które zapewnią skórze odpowiednią pielęgnację. Wypróbujmy olej z pestek malin, by cieszyć się ładną i gładką skórą.

Depresja to jedno z najczęściej występujących zaburzeń psychicznych. Smutek i przygnębienie są emocjami, których doświadcza każdy człowiek wielokrotnie w trakcie swojego życia. Ich pojawienie się nie zawsze związane jest z depresją. Jeśli gorsze samopoczucie trwa krótko, sięgnijmy po dostępny bez recepty Deprim, który pomoże zwalczyć zły nastrój. Jeśli choroba nie ustępuje, musimy odwiedzić psychiatrę, gdyż nieleczona depresje może prowadzić nawet do śmierci.

Czym jest depresja? Czy warto sięgnąć po Deprim?

Jeśli żyjemy w stresie, może pojawić się stan obniżonego nastroju. W takiej sytuacji warto sięgnąć po Deprim, który jest lekiem stosowanym w medycynie rodzinnej w terapii lekkich stanów depresyjnych i chwiejnego nastroju. Preparat oddziałuje na ośrodkowy układ nerwowy, poprawia nastrój i zmniejsza napięcie nerwowe. Lek z pewnością poprawi lekko obniżony nastrój, ale trzeba go zażywać regularnie. Jeśli nastrój się poprawi, nie mamy powodów do zmartwień. Jeśli zaś poczucie braku energii, niemożność przeżywania radości, niska ocena własnej wartości trwają długo, czyli powyżej 2 tygodni i nie mam żadnej poprawy, musimy iść do psychiatry. Pamiętajmy, że nie potrzebujemy skierowania od lekarza rodzinnego. Jak zauważyć, że ktoś nam bliski może mieć depresję? Osoba na nią cierpiąca jest smutna, nie jest w stanie wykrzesać z siebie energii do działania, a Deprim jej nie pomaga. Chory ma niskie poczucie wartości, czuje się niepotrzebny i czarno widzi przyszłość. W stanach najgłębszego obniżenia nastroju może dojść wręcz do pojawienia się myśli i tendencji samobójczych. W najcięższych stanach mogą występować urojenia depresyjne i omamy węchowe, które mogą chorego pchnąć do samobójstwa. Złe samopoczucie występuje szczególnie rano. Osoba chora budzi się wcześnie rano i nie potrafi już zasnąć. Ponadto, prawie nie czuje głodu, więc chudnie i mizernieje.

Jak się leczy depresje? Czy Deprim pomoże?

Depresja może wystąpić jako epizod i zakończyć się wyleczeniem. W przypadku stanów obniżonego nastroju pomocny może być Deprim, ale jeśli stan chorego jest coraz gorszy, trzeba się leczyć, gdyż depresja jest ogromnym obciążeniem dla pacjenta, znacznie ogranicza jego zdolność do pracy i nauki, a ponadto – może popchnąć chorego do próby samobójczej. W leczeniu depresji stosowana jest terapia biologiczna (głównie leki) oraz pomoc psychologiczna (psychoterapia). Największą skuteczność osiąga się przy zastosowaniu obydwu metod jednocześnie. Obecnie w Polsce zarejestrowanych jest kilkadziesiąt leków przeciwdepresyjnych. Różnią się one nie tylko budową chemiczną, ale także profilem i siłą działania, a odpowiedni środek może przepisać lekarza. Efekty stosowania leków przeciwdepresyjnych widoczne są zwykle po 2, 3 lub nawet 4 tygodniach zażywania pełnej dawki terapeutycznej.

Jeśli przez kilka dni mamy gorszy nastrój zacznijmy przyjmować specyfik Deprim. Dłużej utrzymujące się złe samopoczucie, które uniemożliwia funkcjonowanie, może być oznaką poważnej choroby, jaką jest depresja. W takiej sytuacji koniecznie trzeba odwiedzić lekarza psychiatrę, który zaleci najlepsze leczenie.

W 1829 roku Jean Lugol wynalazł płyn składający się z w 97 procentach z wody destylowanej, ok. 1 procenta jodu i ok. 2 procent jodku potasu. Płyn miał być stosowany podczas leczenia chorób tarczycy. Do Polski jednak trafił dopiero w 1986 roku po wybuchu reaktora jądrowego w Czarnobylu. Wierzono, że jego użycie zapobiegnie przedostawaniu się szkodliwego promieniowania do organizmów Polaków. Jakie jest jego dzisiejsze zastosowanie i właściwości?

Zastosowanie płynu Lugola

Preparat można stosować na dwa sposoby: zewnętrznie do dezynfekcji skóry i przemywania ran i otarć; doustnie po rozcieńczeniu z wodą w celu płukania gardła; po rozcieńczeniu gliceryną do pędzlowania migdałków. Stosowanie doustne odbywa się zwykle po konsultacji z lekarzem ze względu na silne działanie płynu. Używany jest do leczenia chorób tarczycy: nadczynność, niedoczynność oraz przy jej wycięciu. Płyn Lugola znalazł zastosowanie także w przemyśle spożywczym, dzięki niemu można sprawdzić zawartość skrobi w produktach. Kontroluje się w ten sposób, czy produkty mleczne nie zostały zafałszowane zawartością mąki, czy zacier piwny w browarnictwie będzie nadawał się do późniejszego przetworzenia oraz czy owoce są wystarczająco dojrzałe do długoterminowego przechowywania.

Właściwości i działania niepożądane

Płyn Lugola to silny środek bakteriobójczy, przy aplikowaniu na rany należy upewnić się, czy nie posiada się uczulenia na jod ze względu na jego wysokie stężenie w preparacie. Może on bowiem wywoływać reakcję alergiczną, wysypkę, zapalenie skóry. Podczas stosowania doustnego płyn ma za zadanie ukoić ból związany z zakażeniem dróg oddechowych. Jednak jego przedawkowanie może wywołać niepożądane skutki uboczne takie jak podrażnienie gardła, nadżerka, pęcherze.  Płynu Lugola używa się do stymulowania hormonów tarczycy, może on zmniejszyć lub zwiększyć wydzielanie tych hormonów. Właściwością płynu jest także fakt, że zmniejsza on wchłanianie cząsteczek radioaktywnego jodu, który uaktywniony był podczas katastrofy w Czarnobylu. Obecnie jednak uważa się, że działanie takie nie było konieczne. Przyjęcie zbyt dużej dawki preparatu może doprowadzić do zatrzymania pracy tarczycy, raka tego narządu, a nawet śmierci. Nie powinny zażywać go kobiety w ciąży i karmiące piersią oraz dzieci. Przed zastosowaniem należy zasięgnąć porady lekarza.

Sól niejedno ma imię. Organizacje zajmujące się troską o nasze zdrowie, alarmują, by nie jeść za dużo słonych produktów. Powinniśmy spożywać nie więcej niż 5 g soli dziennie, ale trudno wyrzucić ją z jadłospisu. Którą sól wybrać, aby najkorzystniej wpłynęła ona na nasze zdrowie? I czym są inne rodzaje soli – sól fizjologiczna i sól EPSOM?

Rodzaje soli kuchennej

Dawniej dostępna była jedynie sól kamienna, którą wykorzystywano do przedłużania świeżości mięsa oraz żywności i do wzbogacania smaku potraw. Obecnie na rynku mamy dużo rodzajów soli. Wprawdzie nie każda (np. sól fizjologiczna) może być stosowane w kuchni, ale warto wybrać taką, która będzie mnie dużo właściwości zdrowotnych. Typowa sól kuchenna ma dodatek jodu, a stosowana jest do poprawy smaku potraw oraz jako składnik zalew lub marynat do przetworów warzywnych. Nie jest najlepszym wyborem, gdyż jest oczyszczona z minerałów i ma dużo sodu, którego nadmiar powoduje obrzęki. Odmianą soli kuchennej jest sól kamienna, która różni się od warzonej grubością ziaren. Nieco bardziej wartościowa jest sól morska, która zawiera magnez, potas oraz wapń i śladowe ilości większości składników mineralnych. Coraz popularniejsza jest sól himalajska, która jest uważana za najczystszą sól na świecie. Ma różową barwę i zawiera 80 różnych składników mineralnych, tym magnez, krzem, siarkę, lit, mangan, bor i wiele innych. W sklepach znajdziemy także sól smakową, czyli czystą sól z dodatkiem ziół, dodatek suszonego czosnku, suszonej skórki cytryny lub pieprzu.

Jakie są inne rodzaje soli? Czym jest sól fizjologiczna?

Sól fizjologiczna to wodny roztwór chlorku sodu (czyli soli), zwykle dostępny w stężeniu 0,9%. W medycynie często używa się jej jako kroplówki, w celu uzupełnienia płynów ustrojowych po operacjach. Sól jest stosowana także do nawadniania organizmu po silnych wymiotach, biegunce, wstrząsie pourazowym czy oparzeniach. Służy także do rozrabiania niektórych leków, które podaje się w formie zastrzyku. Sól fizjologiczna przydaje się także do podawania leków drogą wziewną, czyli tak zwanej nebulizacji. Nebulizator rozbija wlane do niego lekarstwo na mikroskopijne cząsteczki, a następnie rozprasza w postaci delikatnej mgiełki. W ten sposób podaje się sterydy, leki przeciwzapalne, rozkurczające oskrzela, mukolityczne oraz wykrztuśne. Sól fizjologiczna jest neutralna dla naszego organizmu, więc nie powoduje podrażnień i dlatego przydaje się również do pielęgnacji zewnętrznej. Poleca się ją przede wszystkim do przemywania oczu, już od pierwszych dni życia.

Czym jest sól EPSOM?

Sól EPSOM to siarczan magnezu, czyli naturalnie czysty związek mineralny. Nazwa soli wzięła się od angielskiego miasta Epsom, gdzie związek ten był odparowywany ze źródeł wody mineralnej. Siarczan magnezu wygląda jak sól kuchenna, nie ma zapachu i ma neutralne dla skóry pH. Sól zawiera 9,7% czystego magnezu i nie mniej niż 12,9% czystej siarki. Siarczan magnezu lepiej wchłania się przez skórę, więc kąpiele w solance to przyjemny sposób na uzupełnienie braków tego pierwiastka. Sól EPSOM ma działanie oczyszczające i relaksujące, łagodzi wszelkie bóle i stany zapalne, leczy schorzenia skórne, przyspiesza gojenie się ran, a także zwiększa odporność i wytrzymałość organizmu. Kąpiel z dodatkiem tego środka zaleca się osobom chorym na łuszczycę, grzybicę czy trądzik. Trudno wyobrazić sobie nasze życie bez soli. W spiżarni warto mieć zdrową sól himalajską, a w domowej apteczce powinna znaleźć się sól fizjologiczna, która ma wiele zastosowań.